Strategia i taktyka w pokerze

Znasz już zasady gry, teraz chciałbyś wiedzieć, jak grać, żeby wygrać. Zanim zaczniesz czytać ten mini-przewodnik po strategii i taktyce texas holdem poker, kilka uwag:

– rozegraj przynajmniej kilkanaście rozdań na stołach demo (play money) tak by do końca opanować zasady gry i móc skupić się wyłącznie na strategii;

– jeśli grając na demo podwoiłeś swój wirtualny bankroll, nie myśl, że jesteś dobrym graczem; gra na demo jest nierealistyczna i nie należy wyciągać z niej żadnych wniosków; owszem, zasady są identyczne ale to koniec podobieństw – grając wirtualnymi pieniędzmi, których strata ‘nic nie boli’, podejmujemy decyzję, na które w prawdziwej grze nigdy byśmy się nie zdecydowali;

– poniższy mini-przewodnik jest naprawdę mini. Kiedy przeczytasz ten artykuł nie zaczniesz grać jak mistrz World Series of Poker. Ten tekst zwróci twoją uwagę na kilka ważnych rzeczy, o których wcześniej nie myślałeś bądź nie zdawałeś sobie sprawy z ich istnienia. Pomoże Ci uchronić się przed większymi stratami a kiedy trafisz na słabszych graczy, pomoże Ci ich ograć. Ale jeśli bardzo poważnie myślisz o pokerze to: a) czytaj książki pokerowe napisane przez profesjonalistów , b) surfuj po internetowych stronach i forach w poszukiwaniu nowej wiedzy i odpowiedzi na dręczące Cię pytania, c) ostatnie,najważniejsze – ciągle analizuj swoją grę, weź zeszyt, rób notatki, myśl jak mógłbyś rozegrać dane rozdanie lepiej. To ciężka praca ale uwierz mi, jej efekty są warte wysiłku.

– pamiętaj, że niezależnie w co, gdzie i z kim grasz, nie ma jednej prostej recepty na sukces. Zmieniając stoły i przeciwników, zobaczysz jak różnorodny jest poker a kluczem do zwycięstwa jest nieustanne dostosowywanie swojej gry do panującej sytuacji. Brzmi to trywialnie, ale nie jest wcale proste w realizacji. Wraz z doświadczeniem i setkami rozegranych rozdań znajdziesz jednak sposób i na to.

Zaczynamy naukę:

1. LOOSE/TIGHT PASSIVE/AGRESSIVE

Tak naprawdę pokerzystów nie dzieli się na wyjadaczy i frajerów, lecz klasyfikuje się ich grę wg. dwóch poniższych kryteriów:

LOOSE/TIGHT określa ile rąk rozgrywa dany gracz. Jeśli gra tylko najlepsze karty, cierpliwie czeka na okazję to jest to gra TIGHT. Przeciwnym przypadkiem jest gracz LOOSE – do gry wchodzi się z prawie każdą kartą.

PASSIVE/AGRESSIVE – Gracze pasywni nie lubią się wychylać i nawet z dobrą kartą kartą mówią głównie Check lub Call. Gracz agresywny zaś, to nie taki, który podbija z byle czym, lecz stosuje dość radykalną taktykę: jeśli karta mu nie odpowiada, pasuje, nie liczy, że na stole pojawi się prezent od losu; kiedy zaś jest ze swojej karty zadowolony, agresywnie podbija, wlewając strach w serca przeciwników a zarazem zmuszając ich do ekstra wydatków jeśli chcą go sprawdzić.

Uproszczony ranking od najgorszego do najlepszego gracza:

1. LOOSE PASSIVE – często zwany także CALL STATION, z powodu faktu, iż sprawdza w każdej sytuacji, byle tylko zobaczyć co pojawi się na stole. Generalnie kosztuje go to krocie. Kiedy już trafi mu się dobra karta, nie ma dość odwagi by ryzykownie podbijać i wyciągnąć pieniądze od rywali.

2. TIGHT PASSIVE – tu już jest nieco lepiej. Gracz taki czeka na dobrą kartę i nie zmarnuje fortuny na sprawdzanie rywali w każdej rundzie. Jednak podobnie jak w przypadku powyżej, gra za mało agresywnie kiedy już dostanie dobrą kartę.

3. LOOSE AGRESSIVE – dość trudny przeciwnik, głównie ze względu na swoją nieprzewidywalność. Pozornie wygląda jak gdyby szastał pieniędzmi. Jednak grając wiele rąk często trafia dobrą kartę a jego ostra licytacja odstrasza graczy pasywnychi i często wygrywa on stawkę nim dojdzie do showdown’u, mimo, że niekonicznie ma najlepszą rękę.

4. TIGHT AGRESSIVE – do tego stylu gry powinieneś dążyć. Staranny dobór rąk z którymi wchodzi do gry, sprawia, że nie marnuje żetonów na bezsilne próby trafienia czegoś na flopie. Kiedy jednak ma dobrą kartę, gra agresywnie, ostro podbija stawkę, jego rywale muszą ponieść konsekwencję swojej ciekawości, kiedy chcą go sprawdzić.

O ile kwestia PASSIVE/AGRESSIVE wydaje się być dość oczywista i zależy głównie od psychiki gracza (i jego pracy nad nią!) to problem LOOSE/TIGHT, czyli z jaką ręką grać, z jaką spasować a z jaką podbijać, jest już bardziej skomplikowany. Mało powiedziane, jest on niezwykle skomplikowany i nie jedną książkę napisano na ten temat. W tym artykule spróbujemy w skrócie omówić ten problem, najpierw jednak kilka słów o pozycji…

2. POZYCJA

Dla większości początkujących graczy, ich pozycja przy stole jest najbardziej niedocenianym aspektem gry. Koncentrują się oni na swoich dwóch kartach a nie myślą o skutkach tego, czy grają na pozycji Big Blind, Dealera czy też pośrodku. Przejdźmy zatem do konkretów. Wyróżniamy następujące pozycje (dla uproszczenia przyjmijmy, że gramy w 10 osób):

EARLY POSITION – to pierwsze trzy osoby, które podejmują decyzję w danej rundzie. Dla uproszczenia powiemy wprost: na early position grają small blind, big blind i gracz na lewo od big blind. Oczywiście, w fazie pre-flop SB i BB podejmują decyzje jako ostatni ale już w każdej kolejnej fazie rozgrywki to oni zaczynają licytację!

LATE POSITION – to dwie ostatnie osoby, które podejmują decyzję. W skrócie – dealer i gracz na prawo od niego ( cut-off )

MIDDLE POSITION – pozostała piątka.

Gracze na EARLY POSITION są w najgorszej sytuacji, gdyż swoje decyzje podejmują jako pierwsi, niejako w ciemno – nie wiedzą co zrobią następni gracze. Ten handicap sprawia, że by zobaczyć flopa z EARLY POSITION trzeba mieć relatywnie silną kartę.

Gracze na LATE POSITION są w najbardziej komfortowej sytuacji. Podejmują decyzję znając posunięcia wszystkich pozostałych. Ta dodatkowa przewaga sprawia, że grając na LATE POSITION możemy wchodzić do gry z relatywnie najsłabszą kartą.

Gracze na MIDDLE POSITION są oczywiście w sytuacji pośredniej. Do gry mogą wejść z kartą słabszą niż ci, którzy zajmują EARLY POSITION, ale też musi to być karta mocniejsza, niż ta, która wystarcza do gry z LATE POSITION.

No dobrze, a gdy przy stole siedzi 6 a nie 10 osób, co wtedy? Nie ma dokładnej reguły określającej kto i kiedy na jakiej pozycji gra. Ale też nie ma takiej potrzeby. Ważne, by wyrobić sobie następujący tok myślenia: Ile osób podejmuje decyzje po mnie, mając nade mną przewagę? Jeśli relatywnie dużo – jestem na EARLY POSITION, jeśli jedna, bądź nikt – jestem na LATE POSITION.

3. HAND SELECTION, czyli wybór ręki z którą wchodzimy do gry

Wiemy już co to są pozycje przy stole, wiemy, że mamy grać tight, czas wyciągnąć z tego jakieś wnioski. Poniżej znajduje się tabelka z klasyfikacją rąk autorstwa Davida Sklansky’ego i Masona Malmuth’a – niekwestionowanych guru teorii pokera i autorów m. in. Hold’em Poker For Advanced Players:

Grupa1: AA, KK, QQ, JJ, AKs
Grupa2: TT, AQs, AJs, KQs, AK
Grupa3: 99, JTs, QJs, KJs, ATs, AQ
Grupa4: T9s, KQ, 88, QTs, 98s, J9s, AJ, KTs
Grupa5: 77, 87s, Q9s, T8s, KJ, QJ, JT, 76s, 97s, Axs, 65s
Grupa6: 66, AT, 55, 86s, KT, QT, 54s, K9s, J8s, 75s
Grupa7: 44, J9, 64s, T9, 53s, 33, 98, 43s, 22, Kxs, T7s, Q8s
Grupa8: 87, A9, Q9, 76, 42s, 32s, 96s, 85s, J8, J7s, 65, 54, 74s, K9, T8, 43

[x oznacza dowolną kartę, literka s oznacza suited – karty w jednym kolorze, w przeciwnym wypadku są to karty w różnych kolorach; jeśli w powyższym spisie nie ma jakiejś ręki, to znaczy, że reprezentuje ona sobą prawdziwe g….]

A teraz, zaiste idioto-odporna rada dotycząca wyboru ręki i strategii pre-flop:

** Na EARLY POSITION gramy z kartą z grup 1 do 3,
** Na MIDDLE POSITION gramy z kartą z grup 1 do 5,
** Na LATE POSITION gramy z kartą z grup 1 do 7.
** Mając kartę z grupy 1 zawsze podbijamy – raise!
** Jeśli weszliśmy do gry z kartą z grupy 2 do 7 a potem ktoś podbił, to wchodzimy (call) tylko z kartą z grupy 2! As z Damą (nie w jednym kolorze) wyglądają ślicznie, ale prowadzą na manowce (gdy przeciwnik podbił z kartą z grupy 1).

Pamiętaj! Powyższy zbiór reguł jest radykalnie uproszczony. By dokładnie zgłębić tajniki gry fazy pre-flop musisz sięgnąć do LITERATURY.
Pamiętaj też, o czym pisałem na wstępie – nie ma sztywnych, idealnych reguł – graj dużo, analizuj swoją grę i wyciągaj wnioski – po jakimś czasie dojdziesz do swojej własnej strategii, znacznie lepiej dopasowanej do twojego charakteru i stylu gry.

Mam jednak nadzieję, że dwa powyższe punkty zwróciły twoją uwagę na znaczenie dwóch spraw: 1. pozycji 2. podziału siły rąk oraz wzajemnych interakcji między nimi.

update: – SYSTEM HUTCHISONA. Stwierdziliśmy niedawno, że podział rąk podany przez Sklansky’ego i Malmuth’a nie spisuje się najlepiej w grze Limit (działa bardzo dobrze w No-Limit, gdzie znacznie większą wagę mają pary – np. para dziesiątek jest w No-Limit mocniejsza niż KJs bądź AQ). Dlatego polecam zapoznać się z systemem Hutchisona – skutecznym a zarazem banalnie prostym w użyciu.